ویتامین C یک ویتامین محلول در آب است که وجودش برای سنتز و نگهداری کلاژن و مواد داخل سلولی بافتهای بدن ، استخوانها ، دندانها ، عروق خونی،غضروف ، پوست و تاندونها ، ضروری است . همچنین برای ترمیم زخم و مقاومت بدن در برابر میکروب ها لازم است .
اکثرا می دانیم که ویتامین ث علاوه بر خواص زیاد آن، در سلامت پوست نیز ، نقش بسیار مهمی دارد ؛ بنابراین استفاده از این ترکیب در محصولات مراقبت پوستی ، امری ضروریست .استفاده موضعی از ویتامین C در سطح پوست ، نقش مهمی در جوان سازی و احیای بافت پوست دارد . ویتامین ث یک آنتی اکسیدان مهم به حساب می آید که با رادیکالهای آزاد مضر ترکیب می شود و جلوی اکسید شدن سلولهای بدن را می گیرد.
فراوان‌ترین ترکیب آنتی‌اکسیدان در پوست انسان ویتامین c بوده که در لایه‌های فوقانی پوست بسیار یافت می‌گردد. آسکوربیک اسید ازنظر بیولوژیک بسیار فعال بوده و فرم شناخته‌شده ویتامین c است . اسید اسکوربیک در گیاهان و مواد غذایی از جمله مرکبات ، گوجه فرنگی و سبزیجات سبز یافت می شود. آنتی اکسیدان اسید آسکوربیک می تواند در جلوگیری از آسیب سلولی ناشی از رادیکال های آزاد مولکول های پایدار که باعث آسیب به سلول ها می شوند ، کمک کند.
آیا ویتامین ث تنها با مصرف خوراکی بر پوست اثر دارد ؟
میزان جذب ویتامین C در بدن حتی اگر در دوز بالایی مصرف شود ،بسیار کم و محدود است ؛ بنابراین مصرف موضعی ویتامین ث در مقایسه با مصرف خوراکی آن ، اثرات مناسب تری بر پوست خواهد گذاشت . همچنین ویتامین c به‌عنوان یک ترکیب ضد لک و روشن‌کننده نیز شناخته می‌شود.
تاثیر ویتامین C بر رادیکال های آزاد پوست
مسلماً بیشترین رادیکال آزادی که موجب پیری پوست می‌گردد، تابش پرتو فرابنفش (UV) است. که با استفاده از کرم های ضد آفتاب تا حدودی قابل پیشگیری است . اما استفاده از ضد آفتاب ها تنها می تواند 55 % از رادیکال های ناشی از تابش UV را مهار کند. بنابراین، حفاظت پوست از اثرات تابش UV نیاز به استفاده از یک ترکیب آنتی‌اکسیدان به‌عنوان لایه دفاعی دوم داردکه استفاده موضعی ویتامین ث این نقش را ایفا می کند .
ترکیب مناسب ویتامین ث
ترکیبات و مولکول‌های دیگری نیز هستند که می‌توانند میزان کار آیی ویتامین ث را در پوست افزایش دهند. یکی از این ترکیبات، ویتامین E است. ویتامین ث با خاصیت هیدروفیلی (آب‌دوستی) خود می‌تواند به بازتولید ویتامین E که یک آنتی‌اکسیدان لیپوفیل (چربی‌دوست) است کمک کند. بنابراین، ویتامین C و E به‌صورت هم‌زمان می‌توانند از اجزای هیدروفیل و لیپوفیل سلول حفاظت کنند.
ویتامین C درمان نهایی برای پیری پوست، رادیکالهای آزاد و رنگ‌دانه‌هاست. ویتامین ث آنتی‌اکسیدان بسیار قوی است. آنتی‌اکسیدان‌ها هنگامی‌که به‌طور مناسب استفاده می‌شوند، از آسیب جدی رادیکالهای آزاد، که مهم‌ترین علت پیر شدن پوست هستند، جلوگیری می‌کنند. ویتامین C توانایی نفوذ به لایه‌های عمیق‌تر از اپیدرم را دارد درنتیجه رادیکالهای آزاد از بین می‌روند، سنتز کلاژن دوباره آغاز می‌شود،مقادیر ملانین کاهش می‌یابد تا مانع از تشکیل کراتول‌ها و نهایتا باعث روشن شدن پوست شود.
